روانشناسی نابهنجاری
طیبه بنی اسدی
چکیده
مطالعات یادگیری حرکتی روی بزرگسالان نشان داده است که هدایت توجه یادگیرندگان به نشانه‌های بیرونی مؤثرتر از نشانه‌های درونی است. در این مطالعه، بررسی کردیم که آیا این می تواند برای کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی (DCD) اعمال شود یا خیر. 45 پسر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی با استفاده از پرسشنامه مشاهده حرکتی معلمان انتخاب شدند. آزمون ...
بیشتر
مطالعات یادگیری حرکتی روی بزرگسالان نشان داده است که هدایت توجه یادگیرندگان به نشانه‌های بیرونی مؤثرتر از نشانه‌های درونی است. در این مطالعه، بررسی کردیم که آیا این می تواند برای کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی (DCD) اعمال شود یا خیر. 45 پسر مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی با استفاده از پرسشنامه مشاهده حرکتی معلمان انتخاب شدند. آزمون تعادل ایستا بود که در دو شرایط آزمایشی تمرکز توجه درونی (تمرکز روی اندام بدن) و بیرونی (تمرکز روی نشانگر رکس) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری ANOVA و توکی در سطح معنی داری 05/0 > P استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرکز بیرونی می تواند یادگیری حرکتی را بهبود بخشد، اما بین گروه های تمرکز داخلی و کنترل تفاوت معناداری وجود نداشت. بنابراین کودکان مبتلا به DCD از تمرکز بیرونی توجه به یادگیری مهارت تعادل ایستا سود می برند. با توجه به نتایج این مطالعه، درمانگران و مربیان باید روش ها و دستورالعمل های توانبخشی خود را بر اساس تمرکز بیرونی تنظیم کنند.
روانشناسی نابهنجاری
طیبه بنی اسدی
چکیده
مطالعه حاضر به منظور بررسی تأثیر دو نوع ارائه بازخورد یعنی KR و KP بر الگوی حرکتی و دقت یک سرویس بدمینتون در کودکان مبتلا به اوتیسم طراحی شد. در پژوهش حاضر از روش علی- مقایسه ای استفاده شد. 60 کودک مبتلا به اوتیسم با دامنه سنی 7 تا 12 سال از مدارس استثنایی بر اساس روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی و به طور مساوی در چهار گروه KR، ...
بیشتر
مطالعه حاضر به منظور بررسی تأثیر دو نوع ارائه بازخورد یعنی KR و KP بر الگوی حرکتی و دقت یک سرویس بدمینتون در کودکان مبتلا به اوتیسم طراحی شد. در پژوهش حاضر از روش علی- مقایسه ای استفاده شد. 60 کودک مبتلا به اوتیسم با دامنه سنی 7 تا 12 سال از مدارس استثنایی بر اساس روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی و به طور مساوی در چهار گروه KR، KP، KR+KP و گروه کنترل قرار گرفتند. وظیفه حرکتی در مطالعه حاضر شامل سرویس بدمینتون بود که در آن الگوی حرکتی و دقت به عنوان متغیر وابسته اندازه‌گیری شد. کودکان در پیش آزمون شامل 10 سرویس، مرحله اکتساب (5 بلوک آموزشی که هر کدام شامل 10 سرویس) و آزمون حفظ با 10 خدمت شرکت کردند. قبل از هر بلوک تمرین بازخورد مربوطه ارائه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ANOVA استفاده کردیم. نتایج نشان داد که هر دو بازخورد KR و KP هم الگوی و هم دقت حرکت را بهتر از شرایط بدون بازخورد بهبود می‌بخشند. علاوه بر این، KP تأثیر بهتری بر الگوی حرکت و KR تأثیر بهتری بر دقت حرکت داشتند. در نهایت کودکانی که در گروه ترکیبی بودند هم در اجرای الگوی حرکت و هم در دقت سرویس بهتر از همه گروه ها عمل کردند. کودکان مبتلا به اوتیسم از بازخورد برای یادگیری مهارت‌های حرکتی جدید بهره می‌برند، که نشان می‌دهد ممکن است مکانیسم‌های لازم برای یادگیری مهارت‌های جدید از طریق بازخورد را داشته باشند. ع
روانشناسی نابهنجاری
طیبه بنی اسدی؛ صدقه خواجه افلاطون مفرد؛ فروغ شفائیان فرد
چکیده
شواهد پژوهشی نشان می دهد که فعالیت بدنی (PA) با عزت نفس بهتر و شایستگی حرکتی ادراک شده در کودکانی که رشد نرمال دارند، همراه است. با این وجود، رابطه بین فعالیت بدنی با عزت نفس و شایستگی حرکتی ادراک شده در بین کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی (DCD) توجه بسیار کمی در ادبیات پژوهشی به خود جلب کرده است. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی ...
بیشتر
شواهد پژوهشی نشان می دهد که فعالیت بدنی (PA) با عزت نفس بهتر و شایستگی حرکتی ادراک شده در کودکانی که رشد نرمال دارند، همراه است. با این وجود، رابطه بین فعالیت بدنی با عزت نفس و شایستگی حرکتی ادراک شده در بین کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی (DCD) توجه بسیار کمی در ادبیات پژوهشی به خود جلب کرده است. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین فعالیت بدنی با عزت نفس و شایستگی حرکتی ادراک شده در کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی بود. در این پژوهش از رویکرد همبستگی استفاده شد. شرکت کنندگان چهل و نه کودک مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی (میانگین سنی 8.85 سال) از مدارس با نیازهای ویژه بودند. برای ارزیابی فعالیت بدنی از پرسشنامه فعالیت بدنی برای نوجوانان استفاده شد. برای ارزیابی عزت نفس و شایستگی حرکتی ادراک شده از پروفایل ادراک خود برای کودکان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج توصیفی نشان داد که نمونه ما در فعالیت فیزیکی بسیار کمی شرکت می کند. علاوه بر این، آنها دارای سطح پایینی از عزت نفس و شایستگی حرکتی ادراک شده هستند. علاوه بر این، فعالیت بدنی به طور معنادار و مستقیم با عزت نفس و شایستگی حرکتی درک شده مرتبط بود. در نهایت، فعالیت فیزیکی به طور معنادار و مستقیم هم عزت نفس و هم شایستگی حرکتی ادراک شده را پیش‌بینی کرده است. یافته‌های ما بر مزایای فعالیت بدنی برای بهبود وضعیت روانی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی تاکید دارد. بنابراین، یافتن راهبردها و مداخلات مناسب برای افزایش سطح فعالیت بدنی در این جمعیت ضروری به نظر می رسد.
روانشناسی نابهنجاری
صدیقه خواجه افلاون مفرد؛ فروغ شفائیان فرد؛ طیبه بنی اسدی
چکیده
مشخص شده است که فعالیت بدنی با مهارت حرکتی در کودکان مرتبط است. با این وجود، روابط بین فعالیت بدنی و عملکرد تعادلی در میان کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است. از این رو، هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین فعالیت بدنی و عملکرد تعادل ایستا و پویا در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. روش مورد ...
بیشتر
مشخص شده است که فعالیت بدنی با مهارت حرکتی در کودکان مرتبط است. با این وجود، روابط بین فعالیت بدنی و عملکرد تعادلی در میان کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم به ندرت مورد بررسی قرار گرفته است. از این رو، هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین فعالیت بدنی و عملکرد تعادل ایستا و پویا در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع همبستگی بود. 80 کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (دامنه سنی بین 8 تا 14 سال، میانگین سنی 11.51 سال) در مدارس استثنایی در این مطالعه شرکت کردند. فعالیت بدنی با استفاده از پرسشنامه فعالیت بدنی برای نوجوانان (PAQ-C) اندازه گیری شد. برای اندازه گیری عملکرد تعادل از آزمون های تعادل ایستا و پویا استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم میزان فعالیت بدنی و عملکرد متعادل پایینی داشتند. فعالیت بدنی به طور معنادار و مستقیم با عملکرد تعادل ایستا و پویا مرتبط بود. علاوه بر این، فعالیت بدنی به طورمعنادار و مستقیم عملکرد تعادل ایستا و پویا را پیش بینی کرده است. فعالیت بدنی نقش بسیار مهمی در مهارت حرکتی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم دارد. از این رو، نیاز به راهبردها و مداخلات هدفمند برای افزایش سطح فعالیت بدنی در این جمعیت وجود دارد.
